De huttenbouwers
portrettenserie, expositie en performance over spelen
Spelen is een vrije, niet resultaatgericht handeling. Spelen gaat over improviseren en fantaseren, met de middelen die je voorhanden hebt. Het lijkt zo eenvoudig, toch doen we het te weinig.
Met De Huttenbouwers nodigen we volwassenen uit om te spelen, door het bouwen van een woonkamerhut. Zo een die je vroeger maakte. Afgelopen jaar hebben we verschillende huizen in Rotterdam binnenstebuiten gekeerd en mensen geprikt, geprikkeld, gestookt en uitgedaagd. Sommige mensen hebben maar een klein zetje nodig, andere een flinke aanmoediging. Kunnen mensen zich overgeven aan het spelen?
Hutten in douchecabines, onder keukentafels, op de trap en in het raam. Intieme hutten, stekelige hutten, uitnodigende hutten, geheime hutten, rebelse hutten, veilige hutten, esthetische hutten. Ieder mens een eigen hut, een plek die past bij wie iemand is of wat iemand nodig heeft. Die plek ontstaat al spelende – het resultaat is ondergeschikt aan het proces. Welke wereld wordt er gecreëerd? Een wereld waarin je kunt ontsnappen van het kapitalisme of een wereld voor de vriendschap tussen mens en hond. Verschillende hutten – verschillende werelden, gecreëerd met dezelfde simpele materialen als lakens, knijpers en wasrekken. Alle huttenbouwers op zoek naar het moment waarop je opgaat in het spelen, in je hut kunt verdwijnen en je de wereld om je heen bent vergeten.
De Huttenbouwers is geëxposeerd in Gallery 3 in het Nieuwe Instituut. Naast de vaste expositie met de portretten en verhalen van de huttenbouwers was er tijdens de opening een performance waarin het publiek werd uitgenodigd tot spelen.
Project in samenwerking met Nadia Pepels. Portretten door Fleur Mulder.
Financiële ondersteuning door stichting Droom en Daad.